Sabah güneşinde fırtına mı yaşıyorsun? Roads- Portishead

Roads- Portishead 

ohh kimse göremiyor mu?

verilecek bir savaşımız var.
asla yolumuzu bulamadık

tüm söylenenlere rağmen.

nasıl bu kadar yanlış hissettirebilir
şu an itibariyle 

hala nasıl bu kadar yanlış hisettirebilir

fırtına

sabah güneşinde

hissederim

daha fazla söyleyebileceğim bir şey yok

kendime donuklaştım

kimse yoktu benden yana 
ve eminim ki bu doğru olamazdı

eminim ki bu doğru olamazdı

ohh kimse göremiyor mu?
verilecek bir savaşımız var.

asla yolumuzu bulamadık

tüm söylenenlere rağmen.

nasıl bu kadar yanlış hissettirebilir

şu an itibariyle

hala nasıl bu kadar yanlış hisettirebilir

nasıl bu kadar yanlış hissettirebilir

şu an itibariyle

hala nasıl bu kadar yanlış hisettirebilir

ohh kimse göremiyor mu?

verilecek bir savaşımız var.

asla yolumuzu bulamadık

tüm söylenenlere rağmen.

nasıl bu kadar yanlış hissettirebilir

şu an itibariyle

hala nasıl bu kadar yanlış hisettirebilir

Sabah sıkıntıları. Ne zamandır geleceklerini hissediyordum. Yazmayı bırakmıştım, çünkü bana nefessiz günlerimi anımsatıyorlardı. Tek nefes alma yolumdu o zamanlar. Yine soluksuzum. Sabahları gözyaşı ve iç sıkıntısıyla uyanmaya başladım yine. Aynı kabus, neden?

Her şey iyi olsun diye debelendikçe her yaptığımdan nasıl bu kadar pişmanlık duyabiliyorum anlamıyorum. Bu bir lanet mi? Şu anda şu satırları yazarken keyfim yerinde, çok güzel bir sabah, ama içimi acıtan iki saat sonrasından, yarın sabahtan emin olamamam: gece kral olarak uyuyup, sabah pislikmiş gibi uyanmak. Uyanmak şahane bir günden iğrenç bir kabusa dalmak gibi. 

Uyanmadan önce bir ön bilinç açıklığı olsa şöyle bir bakınsam hımm bugün uyanmamak lazım, belli ki yine kokuşmuş hissedecem deme şansı olsa da uyumaya devam edebilsem, nasıl olurdu acaba?

Halbuki 3-4 ay önce ne güzel hayallerim vardı. Yine bulutlardan seyrediyordum her olayı. You're going to reap just what you sow, hep iyi şeyler yaptın hatta hayallerinde bile iyi şeyler düşündün ve bunun karşılığını aldığımı bile hayal ediyordum o zaman. Bana annem hep hayallerini dokunulmaz kıl, herşeyini alabilirler ama onları asla derdi, bu sefer onlar da yaralı. Gözlerimi kapattığımda onlarıda yılgın ve yorgun görüyorum.

Ne yapalım belki öğleden sonra güzel olur.